Instytucja obrony koniecznej co do zasady nie usprawiedliwia użycia broni palnej, a po prostu zezwala na użycie środków adekwatnych do zagrożenia celem odparcia ataku na dobro chronione prawem, a więc czyjeś życie, mienie, ład konstytucyjny itp. np. prawo autorskie. Nie musi być to wcale nasze własne zdrowie i życie. Nie oznacza to jednak, że widząc jak ktoś "piraci" film Blueray, kopiując go przy pomocy komputera, możemy go zastrzelić. Użyte środki muszą być adekwatne to zagrożenia, ponadto atak na ww. dobro musi być bezpośredni. Innymi słowy, gdy ktoś odkręca aluski w naszym e36 też nie można tak po prostu go zastrzelić, podobnie gdy podejrzewamy, że ktoś może nam chcieć zrobić kuku. To też za mało by do niego strzelać wyprzedzając jego atak. Zawsze gdy jest to możliwe powinniśmy szukać rozwiązań unikając konfrontacji, np. zamykając się gdzieś i dzwoniąc na policje. Niczym niehonorowym nie jest też zwykła ucieczka. W instytucji obrony koniecznej nie chodzi o honor w ogóle. Nie oznacza to oczywiście, że będąc świadkami łamania prawa zagrażającemu czyjemuś życiu, zdrowiu bądź mieniu musimy pozostawać bierni albo uciekać - widząc jak ktoś coś kradnie, kogoś bije, np. kobieta pijanego mężczyznę
można krzyknąć z daleka "proszę go zostawić, wszystko widzę, dzwonię na policję", zazwyczaj to wystarcza. Złodzieja który w nocy włamuje się do sklepu, można bezkarnie w nim zatrzasnąć, widząc jak ktoś forsuje zamek możemy go odepchnąć (z użyciem siły), pijanemu kierowcy zabrać kluczyki itp. Najważniejsze to, żeby środki były adekwatne do sytuacji. Sądy w orzecznictwie i prokuratorzy, w przypadku obrony koniecznej, gdy ktoś jest już zmuszony odeprzeć bezpośredni atak (np. atak naćpanego nożownika) przychylnie patrzą na użycie przygodnych metod i środków, np. sztachety wyrwanej z płotu czy innego kawałka metalowego pręta z budowy przy której doszło do odparcia ataku. Głośny był przypadek bitej żony, która zadźgała oprawcę nożem gdy ten kolejny raz zaczął ją tłuc w kuchni. Nieprzychylnie patrzą na środki i metody które sugerowałyby dłuższe przygotowania do odparcia ataku lub nawet jego prowokowanie ze strony broniącej się. Dlatego za użycie broni CP, rzadkiej, wymagającej długiego i uciążliwego ładowania, z miejsca dostaniemy zarzuty prokuratorskie.
Sytuacji nie możemy też prowokować, zachęcając do ataku, a wyciągnięcie broni w błahej sytuacji, może z kolei spowodować np. to że strona atakująca poinformuje służby ścigania o tym, że ktoś jej groził bronią. W takim wypadku po znalezieniu tejże przy nas, nasza sytuacja staje się mało korzystna.
Pytanie konkursowe: czy będąc zastraszani nożem, by oddać kluczyki do naszego ukochanego E36, z kolekcją płyt zespołu "Piękni i Młodzi" w schowku, możemy bronić się rewolwerem? Odpowiedź brzmi: NIE. Nie jesteśmy co prawda zobowiązani do oddawania ww. kluczyków ale samo straszenie nożem i próba kradzieży nie stanowią bezpośredniego ataku na dobro wyższe takie jak życie, co uzasadniałoby użycie broni. Dopiero szarża napastnika, zamachnięcie się na nas takim atakiem by było. Strzelać nie możemy także gdy ktoś, co prawda próbował nam zrobić krzywdę i możemy być pewni, że spróbuje ponownie, ale zauważywszy wyciąganą broń (lub chwytany pręt) zaprzestaje ataku.
No dobrze. Co w przypadku gdy już musieliśmy użyć broni (albo metalowego pręta)? Niezależnie od tego czy strzały padły czy nie, czy ktoś mógł lub nie mógł zostać trafiony, absolutnie nie wracamy do domu na obiad tłumacząc że nic się nie stało, nie chowamy się, dzwonimy na policję i informujemy o zajściu. Jest to bezwzględnie traktowane jako okoliczność uprawdopobniająca naszą wersję wydażeń.
A o wersję wydażeń chodzi właśnie i to kto swoją wersję będzie w stanie bardziej uprawdopodobnić - przydadzą się filmy z telefonów świadków, monitoring etc. Pamiętajmy też, że różni ludzie mogą być pod wpływem różnych środków i bodźców (np. napadu furii) zmieniających zachowanie lub percepcję otaczającego ich świata. Moralnie nie jest w żaden sposób uzasadnione użycie wobec takiej osoby środków ostatecznych, gdy można było wybrać inne rozwiązanie (a niech se weźmie tago klamota i idzie w... świat). Zanim cokolwiek zrobisz zastanów się czy byłbyś w stanie spojrzeć w oczy np. zrozpaczonym dzieciom złodzieja/furiata. Od wymierzania sprawiedliwości są sądy! Ważne jest więc żeby, jeśli już przyjdzie komukolwiek do głowy bronić się z użyciem broni CP, to traktować to jako ostateczną ostateczność gdy nie ma innego wyjścia.
Wiedząc, że idąc w pewne miejsce (często bywam na Brzeskiej czy Markowskiej, stara wiara albo się wyniosła, albo siedzi albo się zachlała, teraz jest tam dosyć bezpiecznie) narażamy się na obicie gęby lepiej jest po prostu tam nie iść (sprawa cezeciaża z Gdańska). Wiedząc, że mieszkamy na niebezpiecznej ulicy, można poszukać mieszkania w bezpieczniejszej części miasta. Kupno broni, a broni CP szczególnie nie jest rozwiązaniem kwestii bezpieczeństwa. Fajnie gdy broń, szczególnie historyczna jest ciekawym hobby i jako takie proponowqłbym ją traktować.
Głupio byłoby za postrzelenie furiata na drodze albo alkoholika-złomiarza kradnącego coś metalowego, skończyć w więzieniu, wypłacając dożywotnią rentę z majątku który jeszcze został, a następnie funkcjonować w społeczeństwie uznającym cię za zbója.
Broń do obrony miru domowego to bzdura. Bo "mir domowy" jest mniej ważny niż czyjeś zdrowie i życie.
). Idzie ku lepszemu?