Porównanie wytrzymałości Army 1860 i Remingtona 1858. v2.0. Część I

[Ursus_c35]

W nawiązaniu do starych wątków z cyklu : viewtopic.php?t=7361 , viewtopic.php?t=6857 , w których zgrubnym szacunkom poddałem same bębny oraz szkielety tym razem zbliżając się do rzeczywistości o kolejny schodek biorę pod uwagę kompletne złożenia szkieletów, luf, osi oraz bębnów tak by uchwycić ich wzajemne oddziaływania oraz zobrazować pracę całości. Zważywszy że w tematyce nadal raczkuję poniższe rozważania dotyczą na ten czas nadal czysto statycznej analizy MES, w której obciążenia są stałe ale może jeszcze 10000000 godzin po „godzinach” i popełnię wersję v3.0 z dynamiką... Mimo że pierwszy zacytowany link tłumaczy na podstawie prymitywnych szacunków analitycznych skąd założona wartość liczbowa głównego obciążenia jakim jest pik ciśnienia generowanego przez spalanie prochu czarnego tym razem nie zanudzając gawiedzi „robaczkami” doposażony w ultra nieprofesjonalną aparaturę badawczą (w postaci dobrze znanej stolarzom-meblarzom konfirmaty , MacGyverom drutu oraz rzeźnikom wagi sprężynowej że o wkrętarko-wiertarce Makita nie wspomnę) poczynam od pomiaru progowej wartości siły niezbędnej do wyciągnięcia kuli z bębna.

Wg. moich laickich pomiarów ta wartość nie przekracza 30kg co daje 300[N] a w przeliczeniu na wartość startowego ciśnienia 300*4/(Pi*11.45^2)=2.914[MPa]=~29[bar]. Zawyżając na brak pomiaru dla pocisku przyjąłem tą wartość jako 50[bar] (wartości pięciokrotnie niższej niż 250[bar] dedykowana dla kalibru 45 LC) można zobrazować rozkład ciśnienia i prędkości CP na podstawie modyfikacji kalibru 45 LC gdzie zmianom uległa wartość początkowego ciśnienia oraz proch służący głównie do elaboracji broni CP na scaloną amunicję. Wykres stworzono w znanym i lubianym przez „Elaborantów” Gordonie.

Oprócz ciśnienia maksymalnego o wielkości 50[MPa] przyłożonego w kierunku normalnym do bębna na jego pobocznicach oraz dennicy komory oraz całego przewodu lufy przykładam do przewodu lufy również siłę obrazującą opór bruzd. Siła ta jest skierowana do kierunku ruchu pocisku odzwierciedlając jego tarcie. Wartość tej siły została przyjęta jako założenie ze 0.2 ciśnienia konsumuje opór bruzd (twarde pociski płaszczowe w broni nowoczesnej wg. literatury konsumują 0.1). Mamy zatem 0.2*50* Pi*11.45^2/4=1030[N]. Przechodząc do samej analizy obydwa złożenia uproszczonych modeli tj. Remingtona 1858 wzorowanego na piettcie z 2022 roku oraz Army 1860 wzorowanego na replice pietty z 72 roku (sporo mniejsza od nowej pietty w każdym detalu) poddano dyskretyzacji na elementy czworościenne tej samej wielkości oraz gęstości siatek w obydwu analizach. Współpracę luf, osi, bębnów oraz szkieletów i klina oparto na kontaktach z tarciem.

Następnie końce szkieletów przechodzące w rękojeść utwierdzono i rozpoczęto obliczenia składowej poziomej przemieszczenia oraz odkształcenia i naprężenia zredukowanego wg. HMH
Na pierwszym ogniu Army i tak wartość przemieszczenia w kierunku strzału to dla lufy 0.009[mm].

Największa wartość odkształcenia tyczy się przegrody pomiędzy komorami i wynosi 0.1%.

To samo tyczy się największej wartości naprężenia zredukowanego wg. HMH, które w tym że punkcie osiąga wartość 329 [MPa]

Rozkład naprężenia w szkielecie , dokłada do rozważań teoretycznych wpływ zginania od bębenka oraz jego nacisk na górną część ścianki tylnej szkieletu. Najbardziej wytężona część osi bębna jest paradoksalnie poza oknem klina a tam gdzie dochodzi wpływ zginania od bębna i wartość naprężenia zredukowanego wg. HMH plasuje się na poziomie 118 [MPa]. Nienaturalnie fikuśne kształty to efekt wyolbrzymienia skali celem prezentacji.

Rozkład naprężenia w lufie jak niżej

Na deser klin

9.png (24.77 KiB) Przejrzano 911 razy

Deformacja w skali rzeczywistej i powiększeniu 1300x :

[scraab]

Zastosowanie niewiasciwego- szybkiego i o wiekszej gestosci prochu bezdymnego spowodowac moze zniszczenie bebna( tu widze o wiele trudniej bedzie w .36 jak .44) i poza tym w otwartoramowym colcie cos wiecej moglo by ucierpiec?

[Ursus_c35]

Dokładnie. W obydwu przypadkach rozsadziło by bęben ale colt byłby do odratowania z uwagi na wymienną lufę i otwarty szkielet zaś remington doznał by trwałego kalectwa wraz ze strzelcem

[scraab]

Mysle, że zaleznie od ilosci uzytego gęstego prochu pistoletowego, remington ulegnie zniszczeniu ale moze zarazem wyrządzic mniejsze szkody strzelcowi niz colt.

[Ursus_c35]

Tutaj to już loteria i najgorszemu wrogowi nie życzę

[scraab]

Mozna sie posiłkowac zdarzeniami strzelcow elaborujacych ammo 45lc i ich blędami ktore w colcie saa powodowaly explozje komory.