W zależności od wyposażenia warsztatu i przewidywanej liczby skracanych luf mamy do wyboru kilka technologii.
1. Piła ręczna, tzw. "dyndałka" (fachowo: piła kabłąkowa). Wariant męczący i nie gwarantujący równego ciecia ale za to najtańszy:
Podstawą jest wybór brzeszczotu. Powinien być do metalu (najważniejsze) i ostry (bardzo ważne). Brzeszczot zakładamy ostrzami do przodu (też ważne - patrz obrazek):
Piłując pamiętamy że lufa jest rurą. Przecinanie rur jest trudne gdyż zęby brzeszczotu mogą zawadzać o wewnętrzne krawędzie ścian rury (tzn. lufy) i ulec wyłamaniu. Dlatego dobrze jest ciąć lufę po kawałku. Gdy tylko brzeszczot przetnie ściankę i wejdzie do przewodu zaraz obracamy lufę o 45 stopni i tniemy od początku. Dlatego lufy ośmiokątne przecina się najłatwiej ponieważ ich ścianki są nachylone właśnie pod tym kątem. Dobrze jest uwzględnić to już przy zakupie broni do buldogizacji. Super ważna jest właściwa postawa przy cięciu. Ma ona wiele wspólnego z postawą strzelecką. Tu i tam niezbędna jest odpowiednia statyka i dobre rozłożenie ciężaru ciała na obydwu nogach (wstrzymywanie oddechu można odpuścić):
Jak przy strzelaniu tu też przydaje się pewna ręka, zwłaszcza jak zależy nam na prostym czole skróconej lufy. Ruchy przy piłowaniu powinny być spokojne, harmonijne, ruch do przodu - z naciskiem, do tyłu - bez nacisku. Dla zachowania właściwego rytmu najlepiej mruczeć sobie coś miarowo pod nosem, np. tak: cel (do tyłu) - pal (do przodu), i tak w kółko: cel - pal, cel - pal, cel - pal, cel - pal - o szit!, ale mi ślazło! Czy da się tę rysę zaoksydować? Uuuups, każdemu może się zdarzyć, dlatego powtarzam: spokojnie i bez pośpiechu.
Aby się zabezpieczyć można okleić lufę paskami taśmy malarskiej, zostawiając tylko szczelinę dla brzeszczotu:
Powiedzmy sobie szczerze: prawdziwy mężczyzna powinien mieć ten dryg w rękach i poradzić sobie bez nadmiernego i niesportowego asekuranctwa (na pewno się uda!).
2. Szlifierka kątowa. Zapewnia szybkie cięcie, optymalna przy masowym skracaniu luf, np. gdy robi się kompleksowy upgrade całej kolekcji staromodnych modeli z długą lufą. Drobny kłopot polega na tym że jak tu "ślezie" to nim się człowiek zorientuje to już ma tarczę w środku lufy. Dlatego najlepiej użyć szlifierki na statywie z imadełkiem, fiksującym pozycję tarczy i kąt cięcia (zalecany kąt prosty, tzn. 90 stopni albo coś koło tego):
Oto prawidłowy sposób mocowania lufy rewolweru do cięcia (tu na przykładzie Colta 1851; z Remikiem byłoby podobnie):
Jeżeli mamy Inoxa (a musowo powinniśmy mieć!) to mamy też problem. W pewnych warunkach stal tzw. "nierdzewna" może błyskawicznie korodować, i to w sposób bardzo destrukcyjny, trudny do usunięcia a nawet zahamowania. Idealne warunki do zainicjowania korozji powstają właśnie przy cięciu kątówką. Wystarczy użyć tarczy do zwykłej stali i już może być po ptokach. Takie tarcze zawierają bowiem zanieczyszczenia, które przy wysokiej temperaturze w obszarze cięcia (1000-1200 i więcej C) reagują ze stalą, tworząc tzw. wtręty, stające się ogniskiem korozji. Dlatego używamy specjalnych tarcz do nierdzewki. Taką tarczą możemy bez problemu ciąć zwykłą stal, ale nie powinniśmy jej potem używać do Inoxa bo można przenieść zanieczyszczenia. Praktyczna rada: jeżeli do skracania jest więcej sztuk a nie chce się nam zmieniać tarcz to założyć tarczę do nierdzewki i najpierw oberżnąć wszystkie Inoxy a dopiero potem brać się za broń ze zwykłej stali.
Tak czy inaczej uważać: nie dość że niewiele tej lufy zostało to ma nam to jeszcze rdza zeżreć?
3. Najlepszym narzędziem do trymowania lufy jest tokarka. Ta przynajmniej zapewnia idealnie równe cięcie pod kątem prostym:
Pewnego problemu dostarcza mocowanie lufy. Optymalnie byłoby część do odcięcia, tzn. końcówkę lufy mieć z prawej ale wymagałoby to wykręcenia lufy z ramy (w takim np. Adamsie jest to niemożliwe). W takim wypadku można zamocować końcówkę lufy ale wcześniej trzeba rewolwer obrać z całego zbędnego balastu (w Coltach wystarczy odjąć blok lufy). Taki niesymetryczny kawał żelastwa będzie powodował bicie dlatego obroty wrzeciona należy ustawić na absolutne minimum, rzędu 1 obrót na sekundę albo jeszcze mniej. Przy tak niskich prędkościach skrawania noży przynajmniej nie trzeba chłodzić. Natomiast dochodząc z cięciem do środka trzeba uważać aby lufa się nam za wcześnie nie urwała. Najlepiej przerwać toczenie wcześniej i ostatnie ułamki milimetra dociąć ręcznie.
Lufę okrągła, jak w Walkerze czy Colcie Army 1860, da się bez problemu mocować w samocentrującym tokarskim uchwycie trójszczękowym (tutaj Colt Walker):
Wolny koniec lufy dobrze byłoby podeprzeć konikiem z kłem obrotowym ale tutaj zasłaniałby tylko widok. Papierkową owijkę można odpuścić - w końcu kawałek lufy z uchwytu i tak pójdzie na złom.
Gorzej z lufą ośmiokątną jak w Remiku czy Colcie 1851. Tu niezbędny będzie uchwyt czteroszczękowy ale jak ktoś ma tokarkę to takiego dinksa też mu na pewno nie brakuje:
Optymalnym instrumentem do cięcia luf wydaje się być tokarski nóż-składak z wkładką ceramiczną. Warto mieć jak najwęższe ostrze, spośród typowych byłoby to to 1.5 mm:
Tutaj prawidłowe ustawienie noża do skracania lufy Colta Walkera. Ważne: ostrze noża musi być na wysokości osi lufy!
Co do jakości wkładek to do cięcia replik Pietta czy Uberti można śmiało użyć tanich wkładek chińskich. Gdyby jednak kiedyś przyszło mi skracać oryginalnego Colta Walkera albo Patersona to na pewno postarałbym się o markowe wkładki europejskiego producenta.
Czy skróconym lufom robić korony? Sprawa dyskusyjna gdyż koronka efektywnie skraca przewód lufy. Jeżeli z lufy zostawiliśmy np. 25 mm a głębokość koronki wynosi tylko 1 mm, tu już tracimy 4%. Na koniec jeszcze jedna uwaga. Krawędzie obciętej lufy trzeba koniecznie sfazować lub stępić w inny sposób, w przeciwnym razie mogą nas skaleczyć albo o coś zahaczyć. Nie chcielibyśmy tego gdy przyjdzie szybko dobyć pukawkę z kabury pod pachą dla odparcia niespodziewanej szarży jakiegoś dzikiego zwierza.
To by było na tyle. Krótkich luf!
bo historia forum zna już takie przypadki gdy nagle wykiełkowały jak chwasty na wiosnę, a ten poradnik będzie kopiowany, wklejany, może nawet jakiś adiunkt wykorzysta na zajęciach 
